First impression

Waar te beginnen.

Twee weken geleden vierde ik mijn eerste weekend in Zuid-Afrika, niet geheel waar, vijf jaar geleden was ik hier op vakantie met pappa en mamma, nu zet ik mij in voor een stichting. Wij geven sportlessen en onderwijsprogramma's op basisscholen, middelbare scholen en specialneed scholen.

Afgelopen weken was een rollercoaster van leuke en minder leuke emoties. Ik ben in een land terecht gekomen waar slechts 27 jaar geleden de apartheid werd afgeschaft, en dat voel je. Ik zal jullie een heel emotioneel verhaal over rassen discriminatie besparen, maar mén wat is het sterk aanwezig. Misschien voelt het zo na Ethiopië en al mijn Europa bezoekjes, maar eigenlijk zie je het ook op straat. Enerzijds worden de Europese toeristen hier vrolijk rondgereden door (erg mooie) donkere rangers. Anderzijds wordt ik zowat uitgelachen als ik aan de ''blanke Afrikanen'' vertel dat ik wel de lokale taal wil leren (Spedy). Want, waarom zou ik die ''zwartetaal'' uberhaupt willen leren? 50% spreekt engels, en die 13% die Afrikaans spreekt versta ik ook nog wel. Misschien omdat ik lesgeef aan kinderen die Spedy spreken, en elke dag braaf hun Engels huiswerk maken om mij vervolgens ook te kunnen verstaan? Wees toch niet zo trots.

Dan heb je nog de scholen, tranen in mijn ogen toen ik vorige week een meisje ontmoette van 10, doof, kan geen gebarentaal. Hoe communiceert ze dan? Zul je nu denken, ja niet dus. Ze gaat gelukkig naar een overheidsschool voor gehandicapte kinderen, maar wordt ook weer half twee opgehaald om naar huis te gaan.. en wat is er dan thuis? Ik ga proberen een beetje gebaren te leren, maar zelfs dan voelt het niet genoeg. Welke kansen heeft zij in het leven? Wat als ze straks 13 is en van school moet? Niks. Want je kunt niet horen en jezelf niet verwoorden.

Aan de andere kant welvarende kindjes met volle wangetjes en bolle buikjes, die schaterend naar ons toe rennen als we les komen geven. Zo blij als ze weer horen dat we gaan sporten, want dat is leuk en gezellig. En dat is het ook!

Vanmorgen een kerkdienst bijgewoond, Luther protestants. Ge-wel-dig. Uitgenodigd door één van onze mamma-collega's van de specialneed school. Er verbaasd (en onwijs blij) toen ze besefte dat we ook ECHT meegingen en niet alleen maar beleefd de uitnodiging in ontvangst namen. 5 kerkcommunity's kwamen vandaag samen om te bidden, dansen, eten, zingen en preken. Wij moesten als dansend naar voren komen om ons even beleefd voor te stellen, waarna we vele malen in de preek werden genoemd als mensen met een good intention. Want dat hebben wij. Natuurlijk zijn we hier om te helpen, en al die discussies over vrijwilligers werk, of het wel of niet goed? Persoonlijk denk ik van wel. Want we leren van elkaar. Elkaar, wij, samen, ons. Allemaal worden waarin twee of meer groepen verbonden worden. Het is in onze wereld zo vaak ik, mijn, en mij. Waar ik me in Ethiopië verbaasde over ons westerse gedrag, begin ik mij elke maand meer te verbazen over de wereld. De wereld is zo, zo, zo verschillend. Maar weetje, we hebben één ding gemeen. We are all human, en dat klinkt mega zweverig, maar het is wel een feitje (gewoon wetenschap wat ik zeg hoor ;))

Ik wil zo graag meer betekenen, ik voel me zo verantwoordelijk voor al die mensen die het in het leven minder hebben getroffen. Ondanks dat ik mega moe ben (iets met muggen in de nacht) vandaag voel ik me zo zo krachtig. Ik heb een fantastisch leven en geef mijn leven een dikke 10, juist omdat ik besef dat het ook anders kan. Ik zeg niet dat iedereen naar het buitenland moet om gehandicapte kindjes te helpen, ik zeg niet dat iedereen elke maand geld moet storten op WNF of whatever. Ik weet alleen dat ik dit mijn hele leven wil en zal blijven doen.

Als ik de loterij win, dan koop ik een mega boerderij (ergens in Afrika dan wel...) en begin daar een onderwijs programma voor kindjes die het nodig hebben. Kinderen die thuis misbruikt worden, die gemaakt zijn zodat er meer kinderbijslag komt, voortgekomen zijn uit verkracht of geboren worden met HIV. I wanne be the biggest mamma in the world!

Wie koopt me een lot?