Ode aan mijn ouders

En toen was er plots een maand voorbij. De tijd vliegt als je het leuk hebt! Ja zeker. Er is veel gebeurd deze maand, veel nieuwe dingen en mooie inzichten. Emoties die voorbij komen variërend van stress, lachen, verveeld, verdrietig tot on ophoudend enthousiasme. Met plezier zeker als rode draad door al het werk.

Ik denk dat ik in mijn verhalen wel vaak genoeg heb verteld hoe dankbaar ik ben, voor mijn gezondheid, familie en vriendinnen. Maar alles wat ik doe, en jij dus leest had niet gekund als ik niet werd gesteund door al deze mensen. En dan doel ik vandaag specifiek op mijn lieve ouders.

Jullie zien vooral de foto's, de verhalen, Puckies blije gezicht. Maar niet de telefoon gesprekken met mams als ik weer eens een bureaucratisch probleempje heb.. (dit vervult wel een parttime baan ondertussen..) Niet een ontploffing van mails aan pa over het bestellen van gebarentaal boeken en cultuurverschillen. Zij blijven zo waar ''uit beeld'', maar zijn wel de gene die het beeld creëren.

Gezegend ben ik, een geluksvogel. Het is echt niet leuk om je kind 5keer per jaar op Schiphol te moeten afzetten (oké voor Flow pak ik de trein). En toch elke keer weer aangemoedigd door de harde kern (Fiorella, Linsey, Danielle en Zonne) word ik gebracht.

Mensen roepen dat ik alles uit het leven haal wat erin zit, maar dat leven hebben zij mij (terug) gegeven. Opties, vrijheid en een heleboel wijsheid. Een gouden combinatie.

Ooit hoop ik net zo goede mamma te worden als mamma. En een man te trouwen als pappa, al zijn die erg zeldzaam ;) 

Ek het jullie baaie lief