Danakil depression

Fijne Pasen allemaal!

Wat een bijzondere dagen hebben wij gehad. Vorige week vrijdag(17Maart) begon onze trip naar Danakil. Om 05:00 in de nacht begon de busrit van Addis naar Mekele. Behalve dat de halve bus moest overgeven en het een soort 'ontwijk de geit' spel leek hadden we een prima rit. Na 15uur kwamen we aan in een goed hotel waar we nog even lekker konden eten douchen en slapen.

De volgende ochtend begon het avontuur om een uur of 10. We kregen een eigen jeep en een eigen chauffeur. Deze dag reden we naar de zout vlaktes. Wauw! We stonden 116m onder zee niveau op een mega grote zout vlakte, hier was het zo'n 40graden. Na een uitleg en een glaasje Uzo (Jaja briljant idee in 40graden) reden we naar ons kamp. Hier kregen we een rieten bedje met een matras in de buitenlucht. We hebben heerlijk gegeten en geslapen onder de sterren.

De volgende ochtend gewekt om 06:00 om ook weer heerlijk te ontbijten. Jongens er was chocopasta. Echt waar, mijn dag kon niet meer stuk. Vanwege de hitte moesten we vroeg weg. Nu gingen we naar de hot springs. Nou hot was het zeker. Vanwege de chemische stoffen ontstonden er verschillende kleuren op de oppervlakte. Daarnaast rook het naar rotten eieren. Nadat we allemaal gesmolten waren en uitgefotogrageerd gingen we er weer vandoor.

Vervolgens reden we naar een werkplek van de zout werkers. Ik vond het persoonlijk heftig om dit te zien. Deze mannen lopen zeven dagen met kamelen naar deze plek om vervolgens in de branden zon zout blokken te hakken en weer zeven dagen terug te lopen. Vier euro per blok op precies te zijn. Wat er voor deze mannen overblijft is dus vrijwel niks.. Volgende keer zal ik wat beter nadenken voor ik mijn ei bestrooi met zout...

Vervolgens naar een klein dorpje gereden waar we zouden overnachten. We sliepen heel luxe binnen konden zelfs douchen met een jerrycan water, dit kun je echt waarderen dan. We gingen een stukje wandelen door het dorp en voor ik het wist had ik 20kinderen aan mijn broek hangen. Ze wilde allemaal opgetild worden en handjes krijgen. Ik dacht dat ik die dag helemaal was gesmolten maar toen smolt ik echt van binnen. Na een goede nacht en een goed ontbijt vertrokken we naar de woestijn. Het eerste stuk rijden was gewoon "normaal". Vervolgens reden we kilometers door het zand. We konden de andere jeeps niet meer zien vanwege het stof. Dit was zo onwijs gaaf! In totaal drie lekken banden die zonder schaduw bij 45 graden gewisseld werden. Wat een stoere mannen. Ik laat me maar niet uit over de Hollandse man ..

Ook rijden door vulkaan gebied was heel gaaf. De jeep stond meerde male schuin en onze hoofden knalde steeds tegen het dak. Onze chauffeur had het wel zwaar met vijf gillende meiden ;-) We kwamen aan bij de soldaten basis en omdat de temperatuur gezakt was besloten eerst naar de vulkaan te "wandelen" en vervolgens te eten. Na een hike van 3uur & 15km bergop kwamen we bij de vulkaan. Het was onwijs gaaf! We stonden gewoon naast de vulkaan en zagen het lava gewoon bewegen. Het was zo onwerkelijk dat het leek alsof we op mars liepen. Om een uur of tien gingen we eten, we hadden best wel trek en waren moe van het hiken, maar door de adrenaline hadden we dat niet zo door.

De volgende ochtend werden we om 5uur gewekt (we sliepen trouwens 200m van de vulkaan vandaan) om de vulkaan bij zonsopgang te zien. Wederom heel indrukwekkend. Vervolgens gingen we terug hiken en in het soldatenkamp kregen we ontbijt. Ik heb werkelijk nog nooit zo van een ontbijtje genoten! Hierna ingepakt en terug gereden naar Mekele, waar we uiteten zijn geweest en weer heerlijk hebben gedoucht(wat best "nodig" was).

De volgende nacht/ochtend zijn we om 05.00 vertrokken en rond zeven uur in de avond zijn we vol nieuwe ervaringen en gedachten aangekomen in Addis Abeba. Bedankt dat je mijn hele verhaal hebt volgehouden ;-)

Danakil is echt een aanrader en de organisatie (ETT) heeft alles heel goed georganiseerd. Petje af! De volgende dag weer een beetje gewerkt aan stage. Een weekend vol leuks en leerzaam. Ik heb zin om weer te knallen voor stage!

Ciao  xx

P.s. Ik heb bewust gekozen geen telefoon of camera mee te nemen. Ik wilde puur genieten op het moment zelf en eigenlijk geen aandacht hebben voor andere zaken. Alle foto's en video's heb ik dus te danken aan mijn lieve reisgenoten. Bij deze: bedankt!